Wg mnie należy
dzieci szczepić przeciw złu, które jest dookoła i pokazać im inny
system wartości.
Oto historia mojego
syna.
Ja byłem ten ‘wyrodny’ ojciec, który przychodził do
przedszkola, siadał na ławce i czekał, aż syn się ubierze.
Problemem były buty, więc kiedy on miał ok. 3 lat cały dom był
poświęcony nauce wiązania butów na kokardkę. Były wierszyki,
piosenki, nagrody. Trzeba było widzieć, jak on się pocił, żeby
zawiązać buty. Wreszcie udało się. Zawiązał! Oczywiście
nagroda, etc. O tym, że on zdawał sobie sprawę, że to jest
jego wielkie osiągnięcie świadczyły jego rysunki, w których
wszyscy ludzie mieli buty zawiązane na kokardkę, nawet w łódce.
Pewnego dnia
przyszedł z przedszkola i powiedział do mnie:
Tato, a Jaś
powiedział ‘gówno’.
Pomyślałem, że
muszę Jasia przywalić tak, żeby mój syn zapamiętał. Nie mogę
więc powiedzieć, że Jaś jest niegrzeczny, bo jak mój syn będzie
niegrzeczny, to go wstawię do ‘obozu Jasia’. Powiedziałem więc,
wiesz powiedzieć gówno, to nic takiego. Ja np. powiem dupa i co z
tego. Ale czy Jaś umie wiązać buty na kokardkę? Wiedziałem, że mój syn był pierwszy w przedszkolu, który to potrafi. I to był koniec
dyskusji i wychowania. On wiedział ile trudu go kosztowało, żeby
się nauczyć wiązać buty. Wiedział, co to znaczy i poznał system
wartości. Potem przyszły studia i on znalazł się w strefie
działania gangu narkotykowego, ale jego system wartości uchronił
go przed narkotykami, alkoholem, etc. To on stanowił standardy.
Ja tę historię
kiedyś opowiadałem w RDC, kiedy jeszcze żył Marek Kotański, w
jego audycji, ale widać należy ją powtarzać, aż do znudzenia. To nie
szkoła, ani przedszkole, ale rodzice uczą dzieci systemu wartości.
Poniżej książka W.Hugh Missildine "Your Inner Child of the Past" (twoje wewnętrzne dziecko przeszłości) i tylna okładka tej książki. Czy rozpoznajesz siebie w opisie poniżej?
